DEEL 4
19 oktober 2013 zaterdag Tamerza
S'ochtends onze weg vervolgd vanaf de stad Gabes (aan de Middellandse Zee). Hier volgetankt en dwars door het mega drukke verkeer naar het zuiden gereden. Mocht je in een stad bevinden en je wilt de weg op rijden heeft het totaal geen zin je richtingaanwijzer te gebruiken. Hoe doen ze het hier? Raampje naar beneden…. en gewoon ouderwets je hand uitsteken en wegrijden. Zo werkt dat hier.
Komen de eerste verkeersborden tegen met Tripoli Libië.
Gewoon een zijstraatje in een dorp. Huizen worden gebouwd voor de toekomst (denk ik) en als er weer geld is? Wie het weet mag het zeggen.
Tussen de weg Gabes en Medenine gestopt bij marktkraampjes om souvenirs te scoren voor het thuisfront. Met lege handen thuis komen is geen optie.
Halverwege een gravel pad ingedoken om lekker vele uren off-road te rijden richting het hotel. Onderweg bij een oud niet afgebouwd gebouwtje de Kelly Kettle aangestoken voor kokend heet water (duurt circa 1,5 minuut) zodat een bakkie koffie gezet kon worden, daar waren we wel aan toe.
Water koken met de Kelly Kettle, erg handig en super snel. Vuur maak je met houtjes, takjes enz. wat je in de natuur kunt vinden.
Maag voorzien van voedsel en verder gereden, langs een veldje met peperplantjes en bij een geitenhoeder de weg gevraagd.
Door oplettendheid van mijn co-driver vond hij zomaar een klein “moestuintje” waar pepers worden verbouwd.
Toch wel fijn de wagen in de schaduw te zetten. Buiten is het ten minste 35 graden.
Uren achter elkaar rijden op grind wegen en geen mens te bekennen, waar kom je dat tegen in Nederland?
Bij naderende schemering bereikte we de bergen en werd het tijd het asfalt op te zoeken. Omdat het hier zeer snel donker wordt leek het ons niet zo’n goed idee in het donker over kleine slingerende gravel padjes te rijden. Na onderweg de zoveelste police controle gepasseerd te zijn vervolgden wij onze weg over het asfalt door de donkere bergen. In het donker moeten wij nog inhouden voor overstekende kudde geiten. Wegmarkeringen ontbreken en rijden in het aardedonker in de bergen vergt veel van de chauffeur.
Als je goed kijkt zitten de gaten in het wegdek en stenen liggen langs de kant van de weg. Met de Forester heb je van kuilen weinig last van want het comfort in de wagen is zeer goed te noemen.
Met de Forester in het aardedonker gereden, kom je er achter dat met grootlicht tezamen met de onderverlichting een zee van licht krijg. Niet alleen naar voren maar ook links en rechts van de lichtbundel. Gewoon voortreffelijk. Heb helemaal geen extra lampen nodig op mijn roofrack.
Het blijft een avontuur en waar je ook bent op onbewoonde plekken, op je Fozzy moet je kunnen vertrouwen.
Altijd en overal voldoende brandstof bij de hand. 1 jerrycan is 20 liter, dus 60 liter op het dak. Tijdens het rijden heb je hier absoluut geen last van, sterker nog, je vergeet dat ze op het dak liggen!
Nu na enkele dagen terug in hotel te Matmata en een dagje rust want mijn maag begint toch enigszins vreemd gedrag te vertonen, bezoek aan de wc dan maar....al dat Tunesische eten.
EINDE DEEL 4
en omdat ik dit jaar 50 wordt, heb ik de "stoute" plannen maar omgezet in daden 
